Cambodja: Killingfields & Weeshuis
Door: Denise van de Bilt
Blijf op de hoogte en volg Denise
09 Maart 2014 | Cambodja, Phnom-Penh
Sihanoukville
Op het strand hebben we nog twee Cambodjaanse vriendinnetjes gemaakt. Ze wilden alleen maar onze foto's zien, waarbij ze keihard gingen lachen om alle doorgestuurde selfie's van iedereen. Daarna zijn we naar een lokale markt geweest en hebben daar wat gegeten. Vervolgens snel om gaan kleden om samen met die gasten naar "het" festival van het jaar te gaan bij Otres beach, een van de mooiste stranden in Sihanoukville. We hadden afgesproken in ons hotel en zijn daar weer begonnen aan de biertower. En ja, ik heb alle gasten ingemaakt met mijn at kunsten. Daarna durfde ze uiteraard niet meer want hoe kan je nou verliezen van een meisje? Haha yes! Vervolgens kwamen Stef en Pim 2, twee vrienden van hun waarmee ze gereisd hadden. Omdat wij de volgende dag weg gingen naar Koh Rong hebben ze de backpack bij ons neergelegd, en zijn we weer het strand opgegaan. Daar zijn we begonnen bij de eerste bar, gezellig gedronken en rond een uur of 12 de taxi gepakt naar het festival, wat toch nog wel 20 minuten rijden was. Festival is een groot woord, het was er geen zoals ik gewend ben, maar ach, het zag er leuk uit! Ze deden hun best. Twee "stages" in het gras, met waarschijnlijk helden uit de dancescene uit Cambodja! Wie weet! Deze keer geen links vooraan, je kon elkaar zo vinden. Het was met z'n alleen een super leuke gezellige avond en ik ben nog met Frank, Stef en Pim gebleven tot het bittere einde. Ik had een barman vriend gemaakt die te dronken was en ik elke keer alles gratis kreeg voor ons vieren. Vervolgens zijn we met z'n vieren nog even gaan afkoelen op het mooie strand. Ik ben toen met Stef terug gegaan omdat Daan en ik de boot van 09.00 naar Koh Rong moesten nemen. Dat was wel even stressen...
Koh Rong
Maar... We hebben hem gelukkig gehaald op de seconde, hebben daar voor 10$ een goedkoop hotel gevonden aan het strand en zijn toen de hele dag op het strand gaan chillen/slapen. In de avond hebben we een lekkere pasta gegeten in 1 van de gezellige verlichtte tentjes op het strand. Het ziet er ontzettend gezellig uit allemaal en je kan er denk ik ook vast nog wel een drankje doen in de avond. Dit hebben wij niet gedaan, iets te brak van de dag ervoor. En ook aangezien we de volgende dag vroeg op het strand wilde zijn om nog te genieten van ons laatste stranddagje voor de komende 2/3 weken. Om 15.00 namen we weer de slowboot terug naar Sihanoukville. Je hebt twee keuzes, een speedboot die er 45 min over doet en 30$ kost of de slowboot die er 2 uur over doet en 20$ kost. Wij hebben gekozen voor de slowboot want daar heb je ook gewoon nog een zonnebed waar je op kan liggen dus dat was prima! Uiteraard weer geen aanrader voor mensen met zeeziekte. In de avond hebben we snel wat gegeten bij ons hotel, backpacks opgehaald die we bij ons hotel hadden gelaten en de bus genomen naar Phnom Penh. Daar zagen we dan ook nog die gasten, en het werd een emotioneel afscheid waarbij Bram als echte gentleman Daan haar backpack naar de buschauffeur bracht haha!
Phnom Penh
We hebben 4 tot 5 uur in de bus gezeten en zijn toen met de tuk tuk naar een hotel gebracht vlakbij het het drukke uitgaansgebied. Het was een prima kamer waarbij ik een kingsize bed had, en we betaalden 10$ per nacht(longling)De tuk tuk chauffeur heeft ons de volgende dag opgehaald om ons rond te rijden door de stad. Uiteraard naar de bekende killingfields en de gevangenis.
Kmer rouge
Niet iedereen weet waarschijnlijk wat er allemaal is gebeurd in Cambodja, pas dertig jaar geleden! Pol pot was de leider van het communistische Kmer rouge die vond dat alle arbeiders tot de "goede mensen" hoorden. Cambodja moest een arbeidersland worden waarin iedereen gelijk was. Ben je hoog opgeleid, draag je een bril, heb je een vreemd accent, ben je anders, dan werd je gedood. Hij verbood onderwijs en ziekenhuizen, iedereen moest hetzelfde zijn. Hij was gek en liet iedereen doden die hem tegen sprak of een bedreiging kon zijn. In vier jaar tijd werden 4 miljoen mensen vermoord in Cambodja, dat was 40% van de bevolking!! In 1975 zijn alle mensen van de steden verdreven naar het platteland om daar te gaan werken onder zeer slechte omstandigheden met grote productie targets. Weinig eten, 20 uur werken om nog maar niet te spreken over de straffen die ze kregen als ze niet gehoorzaamden. Hij voerde honderden Cambodjanen per dag naar de S-21 gevangenis om ze te martelen en daarna op beestachtige wijze te te doden op de killingfields.
Eerst zijn we naar het Tuol Sleng museum geweest, wat voorheen een school was maar tijdens deze periode een gevangenis werd namelijk Pol Pot's security prison S-21. De hoogopgeleiden werden hier zonder reden gemarteld. Dit deden ze door vingers 1 voor 1 af te hakken, tepels af te knippen en heftige zweepslagen. Maar ook mensen op de kop hangen en ze net zo lang slaan zodat ze bewusteloos raakten om ze vervolgens in een bak met zout water te dompelen om ze weer bij zinnen te laten komen en om dit vervolgens weer te herhalen. Echt afschuwelijk! En dit zijn nog maar een paar voorbeelden van het onnodig martelen. Je zag zelfs nog bloedvlekken op de muren en grond. Er waren drie gebouwen: martelkamers, de gevangenissen en de administratie. Alles werd gedocumenteerd en je ziet dus van alle gevangenen een foto met een nummer. Meer dan 20.000 Cambodjanen zijn naar deze gevangenis gestuurd en maar zeven hebben het overleefd. Afschuwelijk om alle martelbedden, gevangenissen met bloed en vooral foto's te zien van mensen die je diep in je ogen aan kijken te zien.
Van het ene heftige naar het andere zijn we naar de killingfields van Choeng Ek gegaan. Op het eerste gezicht ziet het er groen en vrolijk uit, maar als je dan je Nederlandse audio tour volgt is dit beeld gelijk verdwenen en voel je je gelijk down. Het is er erg stil en iedereen luistert, is erg op zichzelf en hoort alle vreselijke informatie en verhalen aan. Per dag kwamen er 300 Cambodjanen aan die gedood werden. De transport was vreselijk en soms moesten ze wel dagen wachten op hun verlossing: de dood, wat dan ook op een wrede manier werd gedaan. Omdat ze geen geld hadden voor kogels gebruikten ze hamers, maar ook afgehakte bananenbomen om kelen door te snijden. Ze zetten een speaker aan met Khmer liederen zodat het geschreeuw en geluid van de Cambodjanen niet gehoord werd. Je hoort verhalen van overlevenden en ziet nog gescheurde kledingstukken en botten liggen. Nog wel het ergste vind ik de killing tree. Hier werden baby's tegen aan gegooid waarbij de moeders moesten toekijken en daarna zelf gedood werden. Rillingen kreeg ik bij het idee dat daar zo kort geleden baby's gedood werden. Onvoorstelbaar eigenlijk. De pagode in het midden is een herdenkingsplek waar schedels en beenderen worden bewaard als herinnering. Raar idee vind ik dat waarschijnlijk iedereen boven de 30 wel iets heeft meegekregen of meegemaakt heeft tijdens deze oorlog. Toch hoor je er weinig over onder de bevolking en willen de Cambodjanen het denk ik ook zo snel mogelijk vergeten. Na afloop moet je zeker even bijkomen met wat je allemaal hebt gehoord en gezien. Zoiets zou in elk land nu nog kunnen gebeuren. Raar en eng idee eigenlijk.
Omdat we een kleine tour hadden met de tuk tuk driver zijn we nog naar de Russian market geweest. Wat eigenlijk niet veel inhoudt. Het is een mix van kleding, sieraden en eten. We hebben daar een zak snoep gekocht omdat we de vogende dag naar een weeshuis zouden gaan om daar de kindjes wat lekkers te geven. Daarna zijn we gaan eten bij het bekende restaurant Friends. Friends international biedt arme straatjongeren een horeca opleiding doormiddel van "stage" te lopen in het restaurant. Het eten was heerlijk(tapas) en het personeel was vriendelijk en gaven een uitstekende service. Prijzen liggen iets hoger dan bij andere restaurants in de buurt, maar het is je geld zeker waard. Je ziet het enthousiasme van de jongeren en het is mooi om te zien dat jij daar aan mee helpt. Kom wel optijd, anders kan je zomaar 30 minuten buiten moeten wachten op een tafel!
In de avond kwamen Bram 2 en Frank ons vergezellen in Phnom Penh. We zijn in de avond gaan drinken waarbij de Long islands er goed inhakten. Vervolgens zijn we naar een super de luxe club geweest, waar Daan van haar barkruk is gevallen. Resultaat: bebloede neus en naar het ziekenhuis. Gelukkig heeft ze niks gebroken of gekneusd, maar had ze wel een grote Jaap op haar neus zitten die na een week pas wegging. Mensen die Daan kennen: ze vond het vreselijk! En iedereen vroeg ook elke keer wat er was gebeurd, heel irritant dus!
Volgende dag moesten we om 12.00 uitchecken en hebben we onze backpacks bij die gasten neerlegd. Daan voelde zich niet zo goed door wat er allemaal was gebeurd terwijl ik me best fit voelde. We hadden gepland om naar het weeshuis te gaan, alleen dit heb ik nu alleen gedaan omdat we in de avond al naar Vietnam zouden vertrekken. Ik kwam aan bij het weeshuis (Krousar Thmey Phnom Penh) en ze waren helemaal verbaasd hoe ik bij hun terecht ben gekomen. Bij het hotel vroeg ik naar het weeshuis wat ik had opgezocht, alleen deze was 50 minuten rijden met de tuk tuk. Daarom vroeg ik naar een andere die iets dichterbij was en de man van de receptie kende gelukkig 1 bij hem om de hoek. Ik kwam daar aan en de kindjes hadden net een Khmer "toets". Een echte toets zoals in Nederland kan je het niet noemen. Een jongen die geen schrift had moest op het bord schrijven, waarnaar de andere kindjes gewoon konden afkijken haha. Ik raakte in gesprek met een medewerkster die redelijk goed Engels kon. Het is een weeshuis met 26 kinderen tot een jaar of 12 die daar ongeveer een half jaar/jaar verblijven. Ze komen daar terecht omdat ze niet meer bij hun ouders kunnen wonen omdat er teveel armoede is. Maar ook omdat de ouders zijn overleden en als er huiselijk geweld wordt gebruikt. Veel kindjes komen daar dan ook met een trauma aan. Bedoeling van het weeshuis is om ze iets te leren en meer stabiliteit te geven in hun leven. Daarna zoeken ze iets voor het kind, een tijdelijk gezin of ergens waar ze kunnen verblijven. Ik deelde de snoepjes uit en de kinderen zeiden allemaal or-goon, oftewel dankjewel in het (Khmer)Cambodjaans. Ik heb kinderen nog nooit zo blij gezien met een snoepje en vooral niet zo beleefd. Wat een verschil met in Nederland zeg! Ik voelde me een beetje een indringer en vroeg of ik nog meer kon doen of ergens mee kon helpen. Want alleen een snoepje uitdelen vond ik ook maar raar, maarja ik was er uiteraard maar 1 klein middagje. De medewerkster zei dat ze heel graag kip eten en extra groenten, dat krijgen ze namelijk nooit. Ik heb toen 15$ gegeven en daar is een andere vrijwilliger voor alle 26 kindjes heerlijk kip voor gaan halen en gezonde en "dure" groenten. Ze krijgen alleen maar droge rijst met wat groens erin, meer kunnen ze zich niet veroorloven. Alles draait daar op vrijwilligers en giften. Zo krijgen ze in het weekend Engels les van een Franse. Toch merk je dat ze het bijna niet beheersen, behalve de wat ouderen kinderen. Die probeerden dan ook af en toe Engels te praten, al waren ze wel heel erg opzoek naar woorden. Toen ik ze uiteindelijk begreep waren ze helemaal blij! Doordat ze allemaal in 1 klas zitten, en verschillende niveau's en leeftijden hebben is het natuurlijk voor een vrijwilliger moeilijk om uit te leggen. Nadat de toets voorbij was, was het spelletjes time! Ik wilde het spelletje moordenaartje spelen met dat knipogen, maar na een lange uitleg begreep de juffrouw het nog steeds niet. Dan maar een spelletje wat de kindjes leuk vinden! We hebben verschillende spelletjes gespeeld en de kinderen hadden het ontzettend naar hun zin. Ze lachten, wilde allemaal winnen, hingen aan mijn lippen en genoten volop. En ik genoot ook dat ik allemaal grote glimlachen op hun gezicht zag. We hebben bijna wel twee uur gespeeld en ook gedanst. De kippetjes dans, Aspara dans met hun vingers en stoer voor de jongens! Of gewoon heel raar, wat ze het leukst vonden en elkaar allemaal uitlachten. Vervolgens stond het eten op tafel, een lekkere goed gevulde tafel! Lekker veel kip voor iedereen en veel groenten. Iedereen had expres een plekje overgelaten voor mij maar toch koos ik om bij het extreem-drukke jongetje te zitten vol met zweet die alleen maar wilde winnen. Ik zag mezelf in hem als klein meisje haha! Er lag veel kip op tafel en toch durfde de kindjes het allemaal niet te pakken. Je zou denken dat ze zouden beuken voor het leven, maar ook hier waren ze weer extreem beleefd en zorgden ze goed voor elkaar. Ik legde daarom maar bij iedereen een goed stuk neer zodat ze het toch zouden eten! Na het eten ging iedereen netjes zijn bordjes wassen, tandjes poetsen en handen wassen. Toen was het voor mij alweer tijd om weg te gaan. Wat ik ontzettend moeilijk vond! Je zou misschien denken, huh je bent er maar een paar uur geweest, maar die kindjes hebben echt mijn hart gestolen. Zoveel meegemaakt, hebben helemaal niks, zijn leergierig en willen iets met hun leven, en zijn met kleine dingen al heel gelukkig! Dan ga je toch wel even nadenken. Toen ik wegging zijn we nog met z'n alleen op de foto geweest waarbij ik bijna werd geplet want iedereen wilde naast mij. Van de meisjes kreeg ik allemaal bloemetjes toen ik weg ging en van de jongens een high five. Ze nodigden me nog uit om te komen slapen en de volgende dag te helpen. Ik had graag langer gebleven maar we hadden helaas alles al geboekt in Vietnam. Als je in Cambodja bent en je wilt graag vrijwilligerswerk doen, laat het me dan weten! Het is een Franse organisatie die draait op de hulp van jou en mij. Er werken alleen maar vrijwilligers met een hart van goud!
Eenmaal terug in het hotel zijn we nog met Bram wezen eten, frank voelde zich niet zo goed na de nacht ervoor, haha! Na het eten hebben we een lekkere massage genomen en na lang wachten kwam dan eindelijk de nachtbus om 00.30 naar Vienam.
Cambodja, een interessant land! Je kunt er van alles doen, zien en beleven. Dit had ik er niet van verwacht! Van mooie stranden en feesten, interessante en mooie cultuur tot een heftige "historie" die heel Cambodja heeft veranderd.
We zitten nu alweer in het noorden van Vietnam! Het is hier 18 graden, erg shit dus! Over paar daagjes vliegen we weer naar de eilanden! Verslagje Vietnam komt er dus ook snel aan!
Liefs & geniet van de eerste zonnestralen van 2014!!
Kusjes
Op het strand hebben we nog twee Cambodjaanse vriendinnetjes gemaakt. Ze wilden alleen maar onze foto's zien, waarbij ze keihard gingen lachen om alle doorgestuurde selfie's van iedereen. Daarna zijn we naar een lokale markt geweest en hebben daar wat gegeten. Vervolgens snel om gaan kleden om samen met die gasten naar "het" festival van het jaar te gaan bij Otres beach, een van de mooiste stranden in Sihanoukville. We hadden afgesproken in ons hotel en zijn daar weer begonnen aan de biertower. En ja, ik heb alle gasten ingemaakt met mijn at kunsten. Daarna durfde ze uiteraard niet meer want hoe kan je nou verliezen van een meisje? Haha yes! Vervolgens kwamen Stef en Pim 2, twee vrienden van hun waarmee ze gereisd hadden. Omdat wij de volgende dag weg gingen naar Koh Rong hebben ze de backpack bij ons neergelegd, en zijn we weer het strand opgegaan. Daar zijn we begonnen bij de eerste bar, gezellig gedronken en rond een uur of 12 de taxi gepakt naar het festival, wat toch nog wel 20 minuten rijden was. Festival is een groot woord, het was er geen zoals ik gewend ben, maar ach, het zag er leuk uit! Ze deden hun best. Twee "stages" in het gras, met waarschijnlijk helden uit de dancescene uit Cambodja! Wie weet! Deze keer geen links vooraan, je kon elkaar zo vinden. Het was met z'n alleen een super leuke gezellige avond en ik ben nog met Frank, Stef en Pim gebleven tot het bittere einde. Ik had een barman vriend gemaakt die te dronken was en ik elke keer alles gratis kreeg voor ons vieren. Vervolgens zijn we met z'n vieren nog even gaan afkoelen op het mooie strand. Ik ben toen met Stef terug gegaan omdat Daan en ik de boot van 09.00 naar Koh Rong moesten nemen. Dat was wel even stressen...
Koh Rong
Maar... We hebben hem gelukkig gehaald op de seconde, hebben daar voor 10$ een goedkoop hotel gevonden aan het strand en zijn toen de hele dag op het strand gaan chillen/slapen. In de avond hebben we een lekkere pasta gegeten in 1 van de gezellige verlichtte tentjes op het strand. Het ziet er ontzettend gezellig uit allemaal en je kan er denk ik ook vast nog wel een drankje doen in de avond. Dit hebben wij niet gedaan, iets te brak van de dag ervoor. En ook aangezien we de volgende dag vroeg op het strand wilde zijn om nog te genieten van ons laatste stranddagje voor de komende 2/3 weken. Om 15.00 namen we weer de slowboot terug naar Sihanoukville. Je hebt twee keuzes, een speedboot die er 45 min over doet en 30$ kost of de slowboot die er 2 uur over doet en 20$ kost. Wij hebben gekozen voor de slowboot want daar heb je ook gewoon nog een zonnebed waar je op kan liggen dus dat was prima! Uiteraard weer geen aanrader voor mensen met zeeziekte. In de avond hebben we snel wat gegeten bij ons hotel, backpacks opgehaald die we bij ons hotel hadden gelaten en de bus genomen naar Phnom Penh. Daar zagen we dan ook nog die gasten, en het werd een emotioneel afscheid waarbij Bram als echte gentleman Daan haar backpack naar de buschauffeur bracht haha!
Phnom Penh
We hebben 4 tot 5 uur in de bus gezeten en zijn toen met de tuk tuk naar een hotel gebracht vlakbij het het drukke uitgaansgebied. Het was een prima kamer waarbij ik een kingsize bed had, en we betaalden 10$ per nacht(longling)De tuk tuk chauffeur heeft ons de volgende dag opgehaald om ons rond te rijden door de stad. Uiteraard naar de bekende killingfields en de gevangenis.
Kmer rouge
Niet iedereen weet waarschijnlijk wat er allemaal is gebeurd in Cambodja, pas dertig jaar geleden! Pol pot was de leider van het communistische Kmer rouge die vond dat alle arbeiders tot de "goede mensen" hoorden. Cambodja moest een arbeidersland worden waarin iedereen gelijk was. Ben je hoog opgeleid, draag je een bril, heb je een vreemd accent, ben je anders, dan werd je gedood. Hij verbood onderwijs en ziekenhuizen, iedereen moest hetzelfde zijn. Hij was gek en liet iedereen doden die hem tegen sprak of een bedreiging kon zijn. In vier jaar tijd werden 4 miljoen mensen vermoord in Cambodja, dat was 40% van de bevolking!! In 1975 zijn alle mensen van de steden verdreven naar het platteland om daar te gaan werken onder zeer slechte omstandigheden met grote productie targets. Weinig eten, 20 uur werken om nog maar niet te spreken over de straffen die ze kregen als ze niet gehoorzaamden. Hij voerde honderden Cambodjanen per dag naar de S-21 gevangenis om ze te martelen en daarna op beestachtige wijze te te doden op de killingfields.
Eerst zijn we naar het Tuol Sleng museum geweest, wat voorheen een school was maar tijdens deze periode een gevangenis werd namelijk Pol Pot's security prison S-21. De hoogopgeleiden werden hier zonder reden gemarteld. Dit deden ze door vingers 1 voor 1 af te hakken, tepels af te knippen en heftige zweepslagen. Maar ook mensen op de kop hangen en ze net zo lang slaan zodat ze bewusteloos raakten om ze vervolgens in een bak met zout water te dompelen om ze weer bij zinnen te laten komen en om dit vervolgens weer te herhalen. Echt afschuwelijk! En dit zijn nog maar een paar voorbeelden van het onnodig martelen. Je zag zelfs nog bloedvlekken op de muren en grond. Er waren drie gebouwen: martelkamers, de gevangenissen en de administratie. Alles werd gedocumenteerd en je ziet dus van alle gevangenen een foto met een nummer. Meer dan 20.000 Cambodjanen zijn naar deze gevangenis gestuurd en maar zeven hebben het overleefd. Afschuwelijk om alle martelbedden, gevangenissen met bloed en vooral foto's te zien van mensen die je diep in je ogen aan kijken te zien.
Van het ene heftige naar het andere zijn we naar de killingfields van Choeng Ek gegaan. Op het eerste gezicht ziet het er groen en vrolijk uit, maar als je dan je Nederlandse audio tour volgt is dit beeld gelijk verdwenen en voel je je gelijk down. Het is er erg stil en iedereen luistert, is erg op zichzelf en hoort alle vreselijke informatie en verhalen aan. Per dag kwamen er 300 Cambodjanen aan die gedood werden. De transport was vreselijk en soms moesten ze wel dagen wachten op hun verlossing: de dood, wat dan ook op een wrede manier werd gedaan. Omdat ze geen geld hadden voor kogels gebruikten ze hamers, maar ook afgehakte bananenbomen om kelen door te snijden. Ze zetten een speaker aan met Khmer liederen zodat het geschreeuw en geluid van de Cambodjanen niet gehoord werd. Je hoort verhalen van overlevenden en ziet nog gescheurde kledingstukken en botten liggen. Nog wel het ergste vind ik de killing tree. Hier werden baby's tegen aan gegooid waarbij de moeders moesten toekijken en daarna zelf gedood werden. Rillingen kreeg ik bij het idee dat daar zo kort geleden baby's gedood werden. Onvoorstelbaar eigenlijk. De pagode in het midden is een herdenkingsplek waar schedels en beenderen worden bewaard als herinnering. Raar idee vind ik dat waarschijnlijk iedereen boven de 30 wel iets heeft meegekregen of meegemaakt heeft tijdens deze oorlog. Toch hoor je er weinig over onder de bevolking en willen de Cambodjanen het denk ik ook zo snel mogelijk vergeten. Na afloop moet je zeker even bijkomen met wat je allemaal hebt gehoord en gezien. Zoiets zou in elk land nu nog kunnen gebeuren. Raar en eng idee eigenlijk.
Omdat we een kleine tour hadden met de tuk tuk driver zijn we nog naar de Russian market geweest. Wat eigenlijk niet veel inhoudt. Het is een mix van kleding, sieraden en eten. We hebben daar een zak snoep gekocht omdat we de vogende dag naar een weeshuis zouden gaan om daar de kindjes wat lekkers te geven. Daarna zijn we gaan eten bij het bekende restaurant Friends. Friends international biedt arme straatjongeren een horeca opleiding doormiddel van "stage" te lopen in het restaurant. Het eten was heerlijk(tapas) en het personeel was vriendelijk en gaven een uitstekende service. Prijzen liggen iets hoger dan bij andere restaurants in de buurt, maar het is je geld zeker waard. Je ziet het enthousiasme van de jongeren en het is mooi om te zien dat jij daar aan mee helpt. Kom wel optijd, anders kan je zomaar 30 minuten buiten moeten wachten op een tafel!
In de avond kwamen Bram 2 en Frank ons vergezellen in Phnom Penh. We zijn in de avond gaan drinken waarbij de Long islands er goed inhakten. Vervolgens zijn we naar een super de luxe club geweest, waar Daan van haar barkruk is gevallen. Resultaat: bebloede neus en naar het ziekenhuis. Gelukkig heeft ze niks gebroken of gekneusd, maar had ze wel een grote Jaap op haar neus zitten die na een week pas wegging. Mensen die Daan kennen: ze vond het vreselijk! En iedereen vroeg ook elke keer wat er was gebeurd, heel irritant dus!
Volgende dag moesten we om 12.00 uitchecken en hebben we onze backpacks bij die gasten neerlegd. Daan voelde zich niet zo goed door wat er allemaal was gebeurd terwijl ik me best fit voelde. We hadden gepland om naar het weeshuis te gaan, alleen dit heb ik nu alleen gedaan omdat we in de avond al naar Vietnam zouden vertrekken. Ik kwam aan bij het weeshuis (Krousar Thmey Phnom Penh) en ze waren helemaal verbaasd hoe ik bij hun terecht ben gekomen. Bij het hotel vroeg ik naar het weeshuis wat ik had opgezocht, alleen deze was 50 minuten rijden met de tuk tuk. Daarom vroeg ik naar een andere die iets dichterbij was en de man van de receptie kende gelukkig 1 bij hem om de hoek. Ik kwam daar aan en de kindjes hadden net een Khmer "toets". Een echte toets zoals in Nederland kan je het niet noemen. Een jongen die geen schrift had moest op het bord schrijven, waarnaar de andere kindjes gewoon konden afkijken haha. Ik raakte in gesprek met een medewerkster die redelijk goed Engels kon. Het is een weeshuis met 26 kinderen tot een jaar of 12 die daar ongeveer een half jaar/jaar verblijven. Ze komen daar terecht omdat ze niet meer bij hun ouders kunnen wonen omdat er teveel armoede is. Maar ook omdat de ouders zijn overleden en als er huiselijk geweld wordt gebruikt. Veel kindjes komen daar dan ook met een trauma aan. Bedoeling van het weeshuis is om ze iets te leren en meer stabiliteit te geven in hun leven. Daarna zoeken ze iets voor het kind, een tijdelijk gezin of ergens waar ze kunnen verblijven. Ik deelde de snoepjes uit en de kinderen zeiden allemaal or-goon, oftewel dankjewel in het (Khmer)Cambodjaans. Ik heb kinderen nog nooit zo blij gezien met een snoepje en vooral niet zo beleefd. Wat een verschil met in Nederland zeg! Ik voelde me een beetje een indringer en vroeg of ik nog meer kon doen of ergens mee kon helpen. Want alleen een snoepje uitdelen vond ik ook maar raar, maarja ik was er uiteraard maar 1 klein middagje. De medewerkster zei dat ze heel graag kip eten en extra groenten, dat krijgen ze namelijk nooit. Ik heb toen 15$ gegeven en daar is een andere vrijwilliger voor alle 26 kindjes heerlijk kip voor gaan halen en gezonde en "dure" groenten. Ze krijgen alleen maar droge rijst met wat groens erin, meer kunnen ze zich niet veroorloven. Alles draait daar op vrijwilligers en giften. Zo krijgen ze in het weekend Engels les van een Franse. Toch merk je dat ze het bijna niet beheersen, behalve de wat ouderen kinderen. Die probeerden dan ook af en toe Engels te praten, al waren ze wel heel erg opzoek naar woorden. Toen ik ze uiteindelijk begreep waren ze helemaal blij! Doordat ze allemaal in 1 klas zitten, en verschillende niveau's en leeftijden hebben is het natuurlijk voor een vrijwilliger moeilijk om uit te leggen. Nadat de toets voorbij was, was het spelletjes time! Ik wilde het spelletje moordenaartje spelen met dat knipogen, maar na een lange uitleg begreep de juffrouw het nog steeds niet. Dan maar een spelletje wat de kindjes leuk vinden! We hebben verschillende spelletjes gespeeld en de kinderen hadden het ontzettend naar hun zin. Ze lachten, wilde allemaal winnen, hingen aan mijn lippen en genoten volop. En ik genoot ook dat ik allemaal grote glimlachen op hun gezicht zag. We hebben bijna wel twee uur gespeeld en ook gedanst. De kippetjes dans, Aspara dans met hun vingers en stoer voor de jongens! Of gewoon heel raar, wat ze het leukst vonden en elkaar allemaal uitlachten. Vervolgens stond het eten op tafel, een lekkere goed gevulde tafel! Lekker veel kip voor iedereen en veel groenten. Iedereen had expres een plekje overgelaten voor mij maar toch koos ik om bij het extreem-drukke jongetje te zitten vol met zweet die alleen maar wilde winnen. Ik zag mezelf in hem als klein meisje haha! Er lag veel kip op tafel en toch durfde de kindjes het allemaal niet te pakken. Je zou denken dat ze zouden beuken voor het leven, maar ook hier waren ze weer extreem beleefd en zorgden ze goed voor elkaar. Ik legde daarom maar bij iedereen een goed stuk neer zodat ze het toch zouden eten! Na het eten ging iedereen netjes zijn bordjes wassen, tandjes poetsen en handen wassen. Toen was het voor mij alweer tijd om weg te gaan. Wat ik ontzettend moeilijk vond! Je zou misschien denken, huh je bent er maar een paar uur geweest, maar die kindjes hebben echt mijn hart gestolen. Zoveel meegemaakt, hebben helemaal niks, zijn leergierig en willen iets met hun leven, en zijn met kleine dingen al heel gelukkig! Dan ga je toch wel even nadenken. Toen ik wegging zijn we nog met z'n alleen op de foto geweest waarbij ik bijna werd geplet want iedereen wilde naast mij. Van de meisjes kreeg ik allemaal bloemetjes toen ik weg ging en van de jongens een high five. Ze nodigden me nog uit om te komen slapen en de volgende dag te helpen. Ik had graag langer gebleven maar we hadden helaas alles al geboekt in Vietnam. Als je in Cambodja bent en je wilt graag vrijwilligerswerk doen, laat het me dan weten! Het is een Franse organisatie die draait op de hulp van jou en mij. Er werken alleen maar vrijwilligers met een hart van goud!
Eenmaal terug in het hotel zijn we nog met Bram wezen eten, frank voelde zich niet zo goed na de nacht ervoor, haha! Na het eten hebben we een lekkere massage genomen en na lang wachten kwam dan eindelijk de nachtbus om 00.30 naar Vienam.
Cambodja, een interessant land! Je kunt er van alles doen, zien en beleven. Dit had ik er niet van verwacht! Van mooie stranden en feesten, interessante en mooie cultuur tot een heftige "historie" die heel Cambodja heeft veranderd.
We zitten nu alweer in het noorden van Vietnam! Het is hier 18 graden, erg shit dus! Over paar daagjes vliegen we weer naar de eilanden! Verslagje Vietnam komt er dus ook snel aan!
Liefs & geniet van de eerste zonnestralen van 2014!!
Kusjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
